Με λέξεις που αγαπάνε

Ήταν κάποτε ένας άντρας. Ήταν και μια γυναίκα. Ηγεμόνας εκείνος σε έναν τόπο –στο Νησί, ας πούμε. Αρχόντισσα δίπλα του εκείνη.

Ζήσανε για χρόνια με ηρεμία. Μα είχανε πάντα έναν καημό – παιδί δεν είχαν αποκτήσει. Έναν διάδοχο για να τους ξεκουράσει κάποια στιγμή από τις έγνοιες της κυβέρνησης του τόπου. Για να τους ιστορήσει το όνειρα που θα μιλούσαν για το μέλλον.

Γερνούσαν ο ηγεμόνας και η αρχόντισσα. Κι έτσι όπως δίχως όνειρα για την επόμενη μέρα ζούσανε, μαζί τους γερνούσε και ο τόπος – το Νησί μας, ας πούμε.

Έναν διάδοχο – αποφασίσανε.

Ναι, έναν διάδοχο αποφασίσαμε. Και θα τον διαλέξουμε ανάμεσα από τους όσους ζούνε στον τόπο μας – στο Νησί μας.

Θέλουμε να είναι κάποιος –άντρας ή γυναίκα, αδιάφορο– που να μπορεί να φέρει πίσω τις λέξεις που αγαπάνε. Και οι λέξεις επιστρέφουν μέσα από ιστορίες.

Σας προσκαλούμε, λοιπόν, τέτοιες ιστορίες να γράψετε.

Ελάτε, ας θυμηθεί ο καθένας από εσάς και η καθεμιά λέξεις που αγαπούν, γνοιάζονται, φροντίζουν, και ας φτιάξει με αυτές τη δική του ιστορία. Και να μας τη στείλει. Χωρίς να γράψει στον φάκελο το όνομά του. Μόνη του ταυτότητα οι λέξεις που καθένας θα έχει χρησιμοποιήσει.

Εμείς –ο ηγεμόνας και η αρχόντισσα αυτού του τόπου˙ του Νησιού μας– την πιο καλή θα διαλέξουμε. Κι αυτός ή αυτή που θα την έχει γράψει…

Θα είναι ο νέος ηγεμόνας, η νέα αρχόντισσα.

Η πρότασή μας αυτή είναι…

Μια προτροπή.

Ναι, η λέξη που εμείς διαλέξαμε από αυτές που αγαπάνε – μια τέτοια λέξη που πρέπει πάντα ένα ηγεμόνας να θυμάται και να χρησιμοποιεί είναι… συμβουλή!

Λοιπόν… Τη νύχτα της πιο λαμπρής πανσέληνου˙ της γεναριάτικης –σε τρεις περίπου μήνες, δηλαδή– ελπίζουμε να μπορέσουμε να διαβάσουμε τις ιστορίες σας…

Ιστορίες με λέξεις που αγαπάνε.
 

(απόσπασμα από το βιβλίο «Το Νησί με τις Λέξεις που Αγαπάνε», Εκδ. Πατάκη, 2020 
Εικόνες: Κατερίνα Βερούτσου)