Μεγάλος ποιητής της γαλλικής γλώσσας, μεταφραστής, κριτικός της τέχνης και δοκιμιογράφος, καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας και μόνιμος διεκδικητής του Βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας, ο Υβ Μπονφουά, πέθανε την Παρασκευή 1 Ιουλίου, στο Παρίσι. Ήταν 93 ετών.

Ο Υβ Μπονφουά, ποιητής με αξιοσημείωτη μεταφραστική παρουσία στην ελληνική γλώσσα, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1923 στην Τουρ και από πολύ μικρός ανέπτυξε ένα έντονο ενδιαφέρον για την ανάγνωση και τη λογοτεχνία. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη και, όταν αποφοίτησε, κατέστρεψε το δίπλωμά του και σπούδασε μαθηματικά. Ύστερα από ένα ταξίδι στην Ιταλία άρχισε έρευνες σε βάθος πάνω στην τέχνη του Τρετσέντο και του Κουατροτσέντο και στη σχέση τους με το Βυζαντινό κόσμο και τη Ρομαντική τέχνη.

Παράλληλα με το ποιητικό του έργο, δημοσίευσε μελέτες πάνω στον Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα, τον Πουσέν, τις γοτθικές τοιχογραφίες, και μετάφρασε Σαίξπηρ αλλά, και Γιώργο Σεφέρη, του οποίου υπήρξε φίλος. Δίδαξε σαν καθηγητής ή εταίρος στα πανεπιστήμια της Γενεύης, του Πρίνστον, της Βενσέν, της Νίκαιας και της Αιξ-αν-Προβάνς. Το 1981 διορίστηκε καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας και η Γαλλική Ακαδημία τον τίμησε με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης.

«Ολόκληρο το έργο του Υβ Μπονφουά», όπως σημειώνει ο ποιητής και μεταφραστής του Χριστόφορος Λιοντάκης, «ξεκινά και καταλήγει στην πραγματικότητα, στον αισθητό κόσμο: στη γη, στο γυμνό χώμα, στο νερό, στην πέτρα [...], στα βήματα μέσα στη νύχτα, στο κλαδί ενός δέντρου, στο άδειο σπίτι. Καταφάσκει [...] την αναντίρρητη παρουσία που υπάρχει στη φευγαλέα αίσθηση, στο άπιαστο, στον κυματισμό [...], και αρνείται σθεναρά το αμετάβλητο, το αιώνιο ("αιωνιότητα σε μισώ"), τις τέλειες ιδέες ("η ατέλεια είναι η κορυφή") και απορρίπτει τελικά την πλατωνική θεωρία των Ιδεών. [...] Ασκεί σφοδρή πολεμική στην έννοια και στην εννοιοκρατούμενη σκέψη [...] χαρακτηρίζοντάς τη "σύννεφο που μας καταπλακώνει και μας κρύβει το πραγματικό"».

(Από Το Βήμα)