ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΡΩ


ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΡΩ

Η Ηρώ Νικοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Νέα Σμύρνη όπου κατοικεί και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει κάνει δέκα ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κριτικές για το έργο της έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο τύπο και σε εικαστικά περιοδικά. Συγκαταλέγεται στο Εικαστικό Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών 16 ος -20 ος αιώνας των εκδόσεων Μέλισσα (1999). Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές (Συλλογή Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων, Συλλογή Βορρέ, Συλλογή Νίκας, Μουσείο ΟΣΕ, Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland, Πανεπιστήμιο Πατρών, κ.ά). Εικαστικά έργα της κοσμούν εξώφυλλα πολλών βιβλίων και σελίδες λογοτεχνικών περιοδικών.

Έχει φιλοτεχνήσει το μπρούτζινο γλυπτό για το «Βραβείο Δαίδαλος» της Εταιρείας Συγγραφέων.

Από το 1986 ασχολείται παράλληλα με την λογοτεχνία, έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τέσσερις συλλογές διηγημάτων.

Από το 2010 συνδιευθύνει την ψηφιακή επιθεώρηση για το μικρό διήγημα Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι και επιμελήθηκε με τον Γιάννη Πατίλη τις ανθολογίες μικρού διηγήματος Ιστορίες Μπονζάι για τα έτη ‘14, ‘15, ΄16 (Γαβριηλίδης). Επίσης, έχει επιμεληθεί την επετειακή έκδοση για τα δεκαπέντε χρόνια από την πτώση των Δίδυμων Πύργων, 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σημείο Μηδέν (2016, Σιδέρης, με τους Βασίλη Μανουσάκη και Έλενα Σταγκουράκη), * Τα πάθη της λογοτεχνίας (2016, Καστανιώτης και Εταιρεία Συγγραφέων), * Μικροκύματα 99+1 μικρο-διηγήματα (Εφημερίδα των Συντακτών, 2018), κ.α.

Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη σε πολλά Διεθνή Φεστιβάλ ποίησης. Ποιήματα, διηγήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στον περιοδικό, ημερήσιο και ηλεκτρονικό τύπο και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Τουρκικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά, Φιλανδικά και Κροατικά και συμπεριλαμβάνονται σε αντίστοιχες ανθολογίες ποίησης και πεζογραφίας.

Στα Ισπανικά κυκλοφορεί μία ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο Acepciones de la Mirada σε μετάφραση του Jose Antonio Moreno Jurado (2019, Padilla Libros Editores y Libreros, El arbol de la luz, Sevilla).

Το 2019 το λογοτεχνικό περιοδικό Σίσυφος αφιέρωσε το 17ο τεύχος του στο ποιητικό και πεζογραφικό της έργο.

Διετέλεσε μέλος και ταμίας του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων για δύο θητείες από το 2015-16 και 2017-2018. Επίσης, είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, και του Κύκλου Ποιητών.
 

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΗΡΩ
Επίθετο:  ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εργογραφία: 

* Ο Μύθος του Οδοιπόρου (ποίηση, Αθήνα, 1986),
* Χειμερινοί μορφασμοί (ποίηση, Αθήνα, 1993),
* Ανέμου (ποίηση, Πλανόδιον, 1999),
* Μη με ψάχνετε εδώ, (ποίηση, Πλανόδιον, 2009),
* Το πριν και το μετά την παύλα (ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018)
* Σαν σε καθρέφτη (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2003),
* Ομελέτα με μανιτάρια (διηγήματα, Νεφέλη, 2007),
* Ελληνιστί: ο Γρίφος (διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2013)
* Ασφαλής πόλη (διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2015)
* Ηρώ Νικολοπούλου και άλλες συντεχνιακές ιστορίες (διηγήματα,
Γαβριηλίδης, 2019
* Nineteen Poems. Six Short Stories translated by Vassilis Manoussakis,
(Gavriilidis, 2015)


Συλλογικά έργα:


* Χαῖρε, ὤ Χαῖρε, Ἐλευθεριά! Ό Ἀγώνας στην Ἑλληνική καὶ ξένη ποίηση
(Ανθολόγηση: Θ. Γαλανάκης, Μάνος Κουμής, Κοσμήματα και Επεξηγηματικά
Υπομνήματα: Ηρώ Νικοπούλου, 2021, Τράπεζα Πειραιώς και Ίδρυμα Τάκης
Σινόπουλος)
* Μέσα από σένα (Συλλογή διηγημάτων, 24 γράμματα,
Αθήνα, 2020
* Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων
(επιμέλεια, Ηρώ Νικοπούλου, Εφημερίδα των Συντακτών, 2019)
* Πώς φοριούνται οι λέξεις ((Εβδομαδιαίο ημερολόγιο, επιμέλεια, Ηρώ
Νικοπούλου, Πατάκης, 2018)
* Διαβάζοντας την Αθήνα (Εβδομαδιαίο ημερολόγιο, επιμέλεια, Ηρώ
Νικοπούλου, 2018 Πατάκης, 2017)
* Ξαφνικά παραμύθια (Εφημερίδα των Συντακτών, 2017)
* Δαίδαλος (Μεγάλη Ανθολογία της Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας, τόμος
Γ’ (Εφημερίδα των Συντακτών, 2017)
* 83 Ιστορίες Μπονζαϊ για το σημείο Μηδέν (Ανθολογία, επιμέλεια, Ηρώ
Νικοπούλου, με Βασίλη Μανουσάκη και Έλενα Σταγκουράκη, Σίδέρης, 2016)
* Ιωάννης Ζεμενός (Αίολος, 2015)
* Ιστορίες Μπονζάι ‘16: 56 μικρά διηγήματα, Μια ανθολογία (Ηρώ Νικοπούλου,
Γιάννης Πατίλης, Γαβριηλίδης, 2017)
* Ιστορίες Μπονζάι ‘15: 61 μικρά διηγήματα, Μια ανθολογία (Ηρώ Νικοπούλου,
Γιάννης Πατίλης, Γαβριηλίδης, 2016)
* Ιστορίες Μπονζάι ’14: 83 μικρά διηγήματα, Μια ανθολογία (Ηρώ Νικοπούλου,
Γιάννης Πατίλης, Γαβριηλίδης, 2014)
* Βίοι Παράλληλοι (Δήμος Αθηναίων, 2015)
ο ελληνικό φανταστικό διήγημα (Αίολος, 2012)

 

* Πύκνωμα χρόνου Επιλογή εικαστικών έργων περιόδου 1995-2010, επίμετρο
Α.Κ. Χριστοδούλου, (Gudenberg, 2013)
* Acepciones de la Mirada by Jose Antonio Moreno Jurado (Padilla Libros
Editores y Libreros, El arbol de la luz, Sevilla, Spain, 2019).

* Voix Vives de Méditerranée en Méditerranée (Poesie, Anthologie Séte,
Edition Bruno Dousey, Paris, France, 2021)
* L’ éphémère 88 plaisirs fugaces Anthologie (poesie, edition Bruno Dousey,
Paris, France, 2022).
* Kasvotusten (Anthologie by Rikka P. Pulkkinen, edition Enos, Filland, 2021)
* Proyecto GreQuerias del minocuento griego contemporáneo, Anthologie
Konstantinos Paleologos y Eduardo Lucena, Benalmadena, Málaga, Spain
2020).
* il micro-racconto nella contemporanea letteratura greca by Crescenzio
Sangilio, (Fermenti, 2022)


Διεύθυνση: 

Σεβαστείας 27
171 22 Ν. Σμύρνη


Τόπος γέννησης:  Αθήνα
Τίτλος αποσπάσματος:  Πεντικιούρ-Πετιγκρί
Κείμενο αποσπάσματος: 

 

 

«Όμορφο… και τι μάρκα είπατε πως είναι;» Ρώτησε ρουφώντας τη μύτη της η
Μάγδα χωρίς να σηκώσει τα μάτια απ’ τη δουλειά της .
«Πεκινουά, χρυσή μου, ράτσας Πεκινουά», τόνισε τις λέξεις επιδεικτικά η
Ντιάνα και άφησε το δεξί της πέλμα να χαλαρώσει στην χούφτα της Μάγδας που το
έτριβε υπομονετικά μέσ’ στο ζεστό νερό.
Το καφετί σκυλάκι μόλις κατάλαβε ότι μιλούν γι’ αυτό, γούρλωσε κι άλλο τα
μάτια πρόβαλε επιβλητικά τον προγναθισμό του και κοίταξε εχθρικά την λεκάνη,
έσκυψε, μύρισε και τίναξε την μούρη του ξινισμένα. Η Μάγδα έτριβε με ειδική
ελαφρόπετρα τις χαρακωμένες φτέρνες της πελάτισσας και λοξοκοιτούσε μια τα
χοντρά κορδόνια των φλεβών στις γάμπες της, που από το πολύ βάρος κόντευαν ν’
ανοίξουν και να κατρακυλήσουν τα μπλαβιασμένα ζουμιά τους μεσ’ στην λεκάνη, και
μια την μαλλιαρή σβούρα που ξεφυσούσε σαν φυσερό και σάλιωνε ό,τι έβρισκε
μπροστά της σκορπίζοντας ολόγυρα τρίχες και σκόνη. Ήταν αλλεργική στα ζώα, και
το είχε πει. Παρ’ όλα αυτά κάθε είκοσι μέρες -καθ’ ότι τακτική πελάτισσα η Ντιάνα-
παιζόταν η ίδια σκηνή, η αναίσθητη κυρία μόλ’ όλο που ήξερε το πρόβλημα
κουβαλούσε μαζί της το μικρό τριχωτό σατανά για να την παιδέψει. Και τώρα η μύτη
της την γαργαλούσε ανυπόφορα αλλά με τα χέρια μες’ στις σαπουνάδες ήταν
αδύνατον να ξυστεί. Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι άλλο, θυμήθηκε ένα άρθρο που
είχε διαβάσει στον Ταχυδρόμο της Κυριακής για τους βουδιστές μοναχούς, πως όταν
διαλογίζονται, λέει, δεν τους αποσπά κανείς και τίποτα την προσοχή. Πήρε την μικρή
φαλτσέτα κι άρχισε να αφαιρεί προσεκτικά τους περιττούς κάλους, αναστεναγμοί ανακούφισης ακούγονταν ψηλά από την πολυθρόνα, έξυνε τα ξέφτια γύρω απ’ τα
πετσάκια, και …αχ να έξυνε και τη μύτη της… τι φοβερή φαγούρα! Έκανε να πιάσει
πάλι την κουβέντα μήπως ξεχαστεί.
«Ώστε Πεκινουά είπατε, … πολύ χαριτωμένο, και πού το βρήκατε;»
«Μα τι συζητάς τώρα, αυτά τα σκυλιά δεν τα βρίσκεις έτσι οπουδήποτε, ο
Λάκης μου δεν είναι ένα απλό Πεκινουά, είναι παλιά γνήσια ράτσα, από ευγενικό σόι,
έχει και Πετιγκρί, γι’ αυτό άλλωστε δεν εμπιστεύομαι να τον αφήσω σε κανέναν και
τον έχω πάντοτε μαζί μου».
«Α΄ μάλιστα», είπε η Μάγδα και ξανάσκυψε στη λεκάνη, την ώρα που ο
μικρός σίφουνας τίναζε την ουρά του ακριβώς μπροστά της.
Το εκκωφαντικό φτέρνισμα της σκυμμένης Μάγδας, σήκωσε μια μικρή
τρικυμία στο λερωμένο νερό της κίτρινης λεκάνης, έκανε το Πεκινουά ν’ αναπηδήσει
και με τα τέσσερα πόδια του και να αιωρηθεί για λίγο στον αέρα σαν μαλλιαρό τόπι
πριν ξανασκάσει τρομαγμένο στο φθαρμένο μωσαϊκό και την κυρία Ντιάνα να
κλωτσήσει τελικά την λεκάνη και το λαμέ πασουμάκι της στην άλλη άκρη του
μαγαζιού. Τα δάχτυλα της Μάγδα σφίχτηκαν πάνω στη φαλτσέτα ακολουθώντας τη
σύσπαση του κορμιού της. Η κίνηση ήταν αστραπιαία, το δεξί μικρό δάχτυλο της
κυρίας Ντιάνας εκσφενδονίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τα σταγονίδια του
φτερνίσματος. Ο περίεργος Λάκης έτρεξε φρενάροντας στις χυμένες σαπουνάδες να δει τι ακριβώς συνέβη, άρπαξε λαίμαργα το δαχτυλάκι κι εξαφανίστηκε φουριόζος από την ανοιχτή τζαμόπορτα του μαγαζιού.


Ποίηση


Τέτιξ


Δύο τρία δεκατρία αν χρειαστεί
μέσα στο χώμα χρόνια περιμένεις
άγιος ύστερα ανασταίνεσαι σωστός
πετάς αρπάζεσαι στα δέντρα
κι αρχίζεις τους ψαλμούς
δίνεις τον τόνο τεριρέμ
σ’ ανατολή και δύση
με πείσμα δωδεκάφθογγο
μπαγκέτα την ένταση της ζέστης
Εκρήξεις καύσου ξαφνικού
επίμονο κράτημα του ίσου
παύσεις ρυθμικές του φθινοπώρου
κι όλα σε δυο μήνες σταματούν
απαλά πέφτει η βρόχινη αυλαία
σκόρπια παντού λευκά πουκαμισάκια
Βαθαίνει απόλυτη ησυχία
Πουπουλένια
αργά πέφτεις κι εσύ ανάλαφρα
κατρακυλάς ξανά στο χώμα
απάνω τούτη τη φορά
φλούδι ανερμάτιστο του αέρα
Κι εγώ που τόσο σ’ αγάπησα
που δεν ζούσα καλοκαίρι δίχως σου
και δεν πλησίαζα χώρα που δεν ζεις
τα διάφανά σου ρούχα
πιστά μάζευα
για να σε ξαναφτιάξω


Διακρίσεις: 

1ο Βραβείο μικροδιηγήματος στο 12ο Ελληνο-Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ
ΛΕΑ «Λογοτεχνία Εν Αθήναις» (2020)


E-mail:  ironet@otenet.gr
Website:  www.ironikopoulou.gr