| Εργογραφία: |
1992 Η Πρεμιέρα, Εστία
1995 Σας είδα, Εστία
2000 Αίσθηση Γυναίκας - Προεγγίσεις Ζωής (συλλογικός τόμος), Καστανιώτης
2005 Η Λεγάμενη, Κέδρος
2007 Όμορφη Ζωή, Κέδρος
2010 Ρωγμές στη σιωπή, Κέδρος
2013 Πίστωση χρόνου, Κέδρος
2017 Λίγο πριν βρέξει, Κέδρος
2022 Κασκόλ από κασμίρι, Κέδρος
|
| Κείμενο αποσπάσματος: |
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους να σου μιλήσω για τον Άλεξ. Όπως και για ένα σωρό άλλα πράγματα. Καμιά φορά παράξενες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, όπως τότε που ήμουνα μικρή.
Σ΄ ένα από τα παραμύθια που μου διάβαζες έλεγε πως, τα βράδια, όταν τα μικρά παιδιά κοιμούνται, οι κούκλες τους ζωντανεύουν και ζουν τι δικές τους ζωές. Γελάνε, παίζουν, χορεύουν, κάνουν ακριβώς ότι κάνουν και οι νεαροί τους φίλοι στη διάρκεια της μέρας. Και πριν ξημερώσει τρέχουν γρήγορα και παίρνουν πάλι τις θέσεις τους, ώστε να μην μπορεί να τις πάρει είδηση κανείς. Αν όμως κάποιο παιδί ξυπνήσει και τις συναντήσει μες στη νύχτα – με τον παραμικρό θόρυβο προλαβαίνουν κι εξαφανίζονται – τότε το δέχονται ευχαρίστως στη συντροφιά τους και το αφήνουν να συμμετέχει στη μυστική ζωή τους.
Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ τώρα πια μαζί σου. Δεν μπορεί, σκέφτομαι, να στέκεις νύχτα μέρα σιωπηλή σαν μια γέρικη ξεχαρβαλωμένη κούκλα. Κάποιες ώρες που μένεις ολομόναχη θα ζωντανεύεις και θα ζεις ξανά… Ανακαλώντας και συνειδητοποιώντας όλα όσα σου έχω κατά καιρούς εκμυστηρευτεί. Γι’ αυτό και προσπαθώ να στα λέω ελαφρώς συγκαλυμμένα, για να μη τρομάζεις, έστω κι αν δείχνεις πως δε μ’ ακούς, πως δεκάρα τσακιστή δε δίνεις για τα όσα σου λέω. Γι’ αυτό κι ανοίγω κάποιες φορές την πόρτα του δωματίου σου απότομα, όπως άνοιγα τα μάτια μου μικρή, αφού πρώτα παρίστανα την κοιμισμένη, και έστηνα αυτί ν’ ακούσω κάποιον ήχο απ’ το τεράστιο κουτί όπου φύλαγα τα παιχνίδια μου.
Σε βρίσκω, όμως, πάντα καθισμένη στην πολυθρόνα σου να κοιτάζεις μέσα από το τζάμι της μπαλκονόπορτας και, τις πιο πολλές φορές, ούτε καν γυρνάς το κεφάλι προς τη μεριά μου.
|
