ΧΟΥΖΟΥΡΗ, ΕΛΕΝΑ


ΧΟΥΖΟΥΡΗ, ΕΛΕΝΑ

Η Έλενα Χουζούρη έχει εκδώσει έξη ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μελέτες για πρόσωπα [Γιώργος Ιωάννου] και θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας, μία συγκεντρωτική έκδοση κριτικών της για Έλληνες ποιητές και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της [2011].

Στην πεζογραφία εμφανίζεται τον Δεκέμβριο του 2004 με το μυθιστόρημα Σκοτεινός Βαρδάρης εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος [βραχεία λίστα] και υποψήφιο για το βραβείο "BALKANIKA" 2006. Το 2009 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Πατρίδα από βαμβάκι [εκδ. Κέδρος], υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών , καθώς και στη βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ.

Το 2013 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Δύο φορές αθώα [εκδ. Κέδρος] υποψήφιο για το λογοτεχνικό βραβείο του περ. Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ και υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος [βραχεία λίστα]. Το 2016 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα της «Ό θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ» [Πατάκης] που τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού ΚΛΕΨΥΔΡΑ, υποψήφιο [βραχεία λίστα]για το λογοτεχνικό βραβείο ATHENS PRIZE LITERATURE. Το 2021 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα της «Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» [Πατάκης].

Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, γαλλικά, σερβικά, βουλγαρικά και τουρκικά.

Ποιήματά της στα τουρκικά και στα ρουμάνικα. Ως κριτικός της λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με μεγάλες αθηναικές εφημερίδες [Καθημερινή, Ελευθεροτυπία [Βιβλιοθήκη], Αυγή, Έθνος] καθώς και με περιοδικά βιβλίου και πολιτισμού.[Διαβάζω, Γράμματα και Τέχνες].

Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας σε ελληνικούς εκδοτικούς οίκους [Πατάκης, Λιβάνης, Ελληνικά Γράμματα] .

Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο καθώς και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση [μέλος της ΕΣΗΕΑ].

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, στο Δ.Σ της οποίας έχει χρηματίσει Γεν. Γραμματέας [δις] και Αντιπρόεδρος [δις]. Συμμετείχε στην ιδρυτική ομάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης. Είναι συνεργάτις των ηλεκτρονικών περιοδικών βιβλίου και πολιτισμού, Bookpress και Χάρτης.

https://youtu.be/E5r6Ry6u15c

 Πληροφορίες: 
Όνομα:  ΕΛΕΝΑ
Επίθετο:  ΧΟΥΖΟΥΡΗ
Εργογραφία: 

ΠΟΙΗΣΗ


Το Πρόσωπο και το Άλλο [Κέδρος, 1981]
Έρωτος Μάθος [Καστανιώτης, 1983]
Εάλω η πόλις [Υάκινθος, 1987]
Η συντέλεια του χρόνου [Ρόπτρον, 1990]
Οι τρυφεροί άντρες [Κέδρος, 1993]
Μποτίλια στον ουρανό [Ελληνικά Γράμματα, 1999]
Οι τρυφεροί άντρες και τα άλλα ποιήματα, συγκεντρωτική έκδοση
[Κέδρος, 2011]

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Σκοτεινός Βαρδάρης [Κέδρος, 2004]
Πατρίδα από βαμβάκι [Κέδρος, 2009]
Δύο φορές αθώα [Κέδρος, 2013]
Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ [ Πατάκης, 2016]
«Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» [Πατάκης, 2021]


ΜΕΛΕΤΕΣ-ΔΟΚΙΜΙΑ


Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου-Περιπλάνηση στο χώρο και στο
χρόνο
[Πατάκης 1995, επαυξημένη και αναθεωρημένη έκδοση,
Επίκεντρο, 2012].

Η στρατιωτική ζωή στη νεοελληνική λογοτεχνία [Μεταίχμιο, 2001,
επαυξημένη και αναθεωρημένη έκδοση, Επίκεντρο, 2020]
«Εξ αγχιστείας». Κριτικές, σχόλια, δοκιμές για την ποίηση [Γαβριηλίδης,
2004].

Γιώργος Ιωάννου, «….σαν σπόρος αγκαθιού», βιογραφικό δοκίμιο
[Ηλέκτρα, 2005].


ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ


«Στρατός περνούσε…» στην νεοελληνική λογοτεχνία [Μεταίχμιο, 2003]
Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου [Εισαγωγή-ανθολόγηση]
[Γαβριηλίδης, 2020]

ΠΑΙΔΙΚΑ


Η ιστορία της Γκριζούλας [Λιβάνης, 2000].


Τόπος γέννησης:  Θεσσαλονίκη
Τίτλος αποσπάσματος:  ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Κείμενο αποσπάσματος: 

Οι νύχτες της Αθήνας

 

Οι νύχτες της  Αθήνας είναι μόνες, κατάμονες.

Έχουν μάτια κόκκινα, μιλούν βαριά,

κι είναι έτοιμες για την κάθε σφαγή.

 

Οι νύχτες της  Αθήνας είναι σκούρο μπλε.

Δεν έχουν άλλοθι  κι είναι μικρής αντοχής.

Στιγμιαίες γι’ αυτό κι απρόσωπες.

Το επερχόμενο κόκκινο τις βρίσκει νεκρές.

 

Οι νύχτες της Αθήνας παίρνουν κάθε βράδυ

το τραίνο που εκτροχιάζεται.

Στην Ομόνοια κατεβαίνουν και μετρούν τα θύματα.

Έπειτα τηλεφωνούν και δηλώνουν το φόνο.

 

Οι νύχτες της Αθήνας περνούν από άδεια βενζινάδικα

Και πυρπολούνται τυχαία.

Έχουν μια θέληση θαλασσινή

αλλά δεν φτάνουν ποτέ μέχρι την πλήρη κατάδυση.

Προτιμούν τις απρόσκλητες διαδρομές

και τις κούρσες θανάτου.

 

Οι νύχτες της Αθήνας έχουν ένα μπλε φωτάκι στο μέτωπο,

τα  μεσάνυχτα κόβεται η ανάσα τους

στη γωνία Βαλτετσίου και Θεμιστοκλέους.

Εκεί καλούν για το παιχνίδι «Το τρίγωνο του θανάτου».

Το άλλο βράδυ έχουν μια γεύση

κρύου τοίχου και σπασμένης αλυσίδας.

 

Οι νύχτες της Αθήνας σπρώχνονται

Σε τοίχους φρεσκοβαμμένων νεοκλασικών

και προσπαθούν να διασώσουν το αυθεντικό χρώμα των μαλλιών τους.

 Μπαίνουν  έπειτα στο διπλανό μπαρ

και ρίχνουν μια ζαριά.

Έχουν ξεχάσει να κερδίζουν.

 

Οι νύχτες της Αθήνας δεν αντέχουν το ξημέρωμα.

Ακονίζουν τα νύχια τους κάθε πρωί στις πέντε

κι έπειτα προετοιμάζονται για την ανάσταση του μεσονύχτιου.

Κάθε βράδυ λιγοστεύουν

οι πιθανότητες μιας εφηβείας.

 

Οι νύχτες της Αθήνας γίνονται δαιμονικές τα μεσάνυχτα.

Νιώθουν μια φλόγωση στα σπλάχνα

Κι εκτινάσσονται στα πεδία του Αίματος.

 

Οι νύχτες της Αθήνας αποφεύγουν το βλέμμα των παιδιών.

Τρέμουν την τελική κρίση και γίνονται φίδια.

Τότε αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται

και να αλλάζουν δέρμα

μετά από κάθε θανατηφόρο δάγκωμα.

 

Να φυλάγεστε από τις νύχτες της Αθήνας.

 

[Από τη συλλογή «Εάλω η πόλις», Υάκινθος 1987].

 

 

ΑΤΙΤΛΟ

 

Πολιορκείται.

Ασύνταχτη η νύχτα.

Η άσφαλτος υγρή.

Στο σταυροδρόμι ακουμπάει

Φεύγει.

Κι όλο απορεί

σαν λεωφορείο πρωινό

των έξι παρά τέταρτο.

 

 Πολιορκείται.

Βραχνή.

Μαζεύει τον οίστρο της.

Στο πάρκο τους νιώθει.

Ανοίγουν τα φύλλα.

Δεν έχει φύλλα.

 

Πολιορκείται.

Κρατάει τα χέρια τους.

Δεν έχει χέρια.

Έπειτα αναφιλητά.

Σαν ρωγμές από σεισμό.

Χωρίς καληνύχτα.

 

Πολιορκείται.

Γλιστράει στους δρόμους.

Παίζει με τα φώτα.

Βγάζει τη γάζα.

Ρουφάει το αίμα.

Δίπλα ο έρωτας.

Σα σπάσιμο κι ορθάνοιχτα μάτια.

 

Πολιορκείται.

Τους βλέπει.

Στ’ όνειρο τους βλέπει.

Δεν ξεκλειδώνει.

Δεν ανοίγει.

Δεν μπαίνει.

Είναι έτοιμη.

    

      [Από τη συλλογή «Εάλω η πόλις», Αθήνα Υάκινθος 1987]

 

 

ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

 

Τρέχεις.

Φυσάει πέτρινος Χρόνος.

Ώρες  ανεμίζουν

Ανοίγουν κλείνουν μέρες

Απορημένο τυφλό το σώμα σου.

 

 

Τρέχεις.

Την ώρα του νερού

Χρόνου ποτάμι κατεβαίνει

Πνίγει πνίγεται

Νησί πλωτό το σώμα σου

Τον σώζει.

 

Τρέχεις.

Χρόνων φτερά τα πόδια σου

Στιγμών υγρασία τα μάτια σου

Τρίμματα το σώμα σου

στις μαύρες δενδροστοιχίες

Χάνεται.

 

Τρέχεις.

Τοίχοι ξεφλουδίζουν

Ρωγμές ακούγονται

Καθρέφτης ο Χρόνος

Σπάει στο σώμα σου.

 

Τρέχεις.

Χρόνος μαχαίρι έρχεται

Χρόνος κόκκινη πληγή

Χρόνος αθώος αμνός το σώμα σου.

 

Τρέχεις.

 

    [Από τη συλλογή «Η Συντέλεια του Χρόνου», Αθήνα ΡΟΠΤΡΟΝ 1990].

 

 

ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Β!

 

Με φοβάμαι να σ’ αγαπώ

να σε κοιτώ με τρέμω

κι όταν τα χέρια σου ανοίγουνε

η μέρα μου τελειώνει

και να σταθώ δε με μπορώ

να φύγω δε με θέλω

σεντόνι λευκό να γίνομαι

επάνω του να πέφτεις

για να μαζεύω το αίμα σου

στα χείλη να το πίνω

καθώς τυραννώ τις φλέβες μου

απ’ το μεγάλο φόβο

και τα μαχαίρια λάμπουνε

στο  τρίδιπλο κρεβάτι

κι ο ήλιος εχαμήλωσε

η πούλια ξαναβγήκε

ποιος θα μιλήσει για έρωτα

ποιος για το μέγα πάθος

σα θα’ χω γίνει του χαμού

της ερήμωσης θα γίνω

μ’ όλους τους φόβους αγκαλιά

την αγάπη σαν φεγγάρι

και το κρεβάτι άστρωτο

λιωμένα τα σεντόνια

για να σε βλέπω τρέμοντας

να σ’ αγαπώ με φόβο

κι όλα να ξαναρχίσουνε

να πάνε και να’ ρθούνε

βαθιά μέσα στο σώμα μου

εκεί για να γραφτούνε

μέχρι να έρθει το πρωί

να μην ξημερωθούνε.

 

[Από τη συλλογή «Οι Τρυφεροί Άντρες», Αθήνα Κέδρος 1993] 


E-mail:  elhouz2001@yahoo.gr